One of the saddest professions during the school year

Nie rozumiem, nikt to uczniowie na wsi?

Jeździłem takim, co prawda były trzy, ale powrót to albo bieg z ostatnich zajęć i może się zdąży albo ponad godzina czekania. Rano zawsze były wypchane po brzegi bo uczniowie + ludzie do pracy. Raz wypadła szyba od ścisku – ludzie byli dosłownie dociskani drzwiami, innym razem pękła oś w środku lasu i spacerek kilka kilometrów – no było wybornie. Zawsze wtedy się dziwiłem mieszczuchom, że są w stanie spóźnić się na lekcie mając 10 minut spaceru do szkoły.

Miałam w liceum mnóstwo osób, które dojeżdżały codziennie ze wsi autobusem i później wracały dopiero na wieczór do domu i właśnie te osoby zawsze miały odrobione lekcje, zawsze były przygotowane i miały najlepsze oceny w klasie, brały udział w jakiś projektach szkolnych. Dla mnie to było nie do pojęcia i czułam ogromny szacun do tych ludzi. Nie wiem jak oni to robili

Jakiś śmieszek dał mi w tym roku początek lekcji o 12.40. Nie mogę się doczekać 5 godzin czekania na wf i polski, bo nie mam jak się dostać do miasta po ósmej

The reality of these moments really hits hard.